Osiem strof Śri Czajtanji
(Śikṣāṣtaka)
1. Niech będzie chwała wspólnemu sławieniu [Imienia] Kryszny,
Które oczyszcza zwierciadło duszy, pochłania wielki pożar istnienia w sansarze,
A kairava – fortuny lotosy – ożywia łaskawym księżycowym blaskiem.
Bogini wiedzy mężem jest najdroższym, stale pomnaża ocean błogości,
A skąpawszy całą duszę, pozwala już nieustannie smakować tej pełni nektaru.
2. O Panie!
Całą Twoją moc własną po wielokroć zawiera dźwięk Twych świętych Imion,
I nie ma ścisłych reguł jak o nich rozmyślać.
Lecz mój stan jest żałosny mimo takiej Twej łaski,
Bo nie budzi się we mnie ku nim upodobanie.
3. Kto ceni się niżej nawet od źdźbła trawy,
A wytrzymałym jest jak drzewo,
Kto skromnym jest i pełnym czci dla innych,
Ten zawsze sławić będzie Imię Pana.
4. O Władco Światów! Nie pragnę bogactwa,
Zwolenników, kobiet, ani strof poezji.
Obym tylko miał – życie po życiu –
Bezwarunkowe dla Ciebie oddanie.
5. O synu Nandy! Spraw bym ja – Twój sługa,
Który upadłem w straszne morze istnienia,
Był chociaż pyłem u Twych stóp-lotosów.
6. Kiedy wreszcie wymawiając Twoje Święte Imię
Moje oczy wypełnią skapujące łzy?
Kiedy usta ozdobi drżąca, zdławiona mowa,
A na ciele zjeży się każdy mały włos?
7. Mrugnięcie jedno jakby trwało wieki,
Z oczu – jak monsun – łez płyną potoki,
A świat cały pustym mi się zdaje
W ogniu rozłąki z Gowindą.
8. Mnie, która jestem Jemu oddana, niechaj obejmie i zgniecie w uścisku,
lub niech serce złamie nie zjawiając się przy mnie.
I tak On, i nikt inny – ten lekkoduch Kryszna –
cokolwiek uczyni, będzie moim Panem.
(Tł. Malati )
ceto-darpaṇa-mārjanaḿ bhava-mahā-dāvāgni-nirvāpaṇaḿ
śreyaḥ-kairava-candrikā-vitaraṇaḿ vidyā-vadhū-jīvanam
ānandāmbudhi-vardhanaḿ prati-padaḿ pūrṇāmṛtāsvādanaḿ
sarvātma-snapanaḿ paraḿ vijayate śrī-kṛṣṇa-sańkīrtanam
nāmnām akāri bahudhā nija-sarva-śaktis
tatrārpitā niyamitaḥ smaraṇe na kālaḥ
etādṛśī tava kṛpā bhagavan mamāpi
durdaivam īdṛśam ihājani nānurāgaḥ
tṛṇād api su-nīcena
taror iva sahiṣṇunā
amāninā māna-dena
kīrtanīyaḥ sadā hariḥ
na dhanaḿ na janaḿ na sundarīḿ
kavitāḿ vā jagad-īśa kāmaye
mama janmani janmanīśvare
bhavatād bhaktir ahaitukī tvayi
ayi nanda-tanuja kińkaraḿ
patitaḿ māḿ viṣame bhavāmbudhau
kṛpayā tava pāda-pańkaja-
sthita-dhūlī-sadṛśaḿ vicintaya
nayanaḿ galad-aśru-dhārayā
vadanaḿ gadgada-ruddhayā girā
pulakair nicitaḿ vapuḥ kadā
tava nāma-grahaṇe bhaviṣyati
yugāyitaḿ nimeṣeṇa
cakṣuṣā prāvṛṣāyitam
śūnyāyitaḿ jagat sarvaḿ
govinda-viraheṇa me
āśliṣya vā pāda-ratāḿ pinaṣṭu mām
adarśanān marma-hatāḿ karotu vā
yathā tathā vā vidadhātu lampaṭo
mat-prāṇa-nāthas tu sa eva nāparaḥ
źródło: haritosanam
(wyświetleń: 503)