wisznuizm.pl

Śikszasztaka

Werset 1

ceto-darpaa-mārjana bhava-mahā-dāvāgni-nirvāpaa
śreya-kairava-candrikā-vitaraa vidyā-vadhū-jīvanam
ānandāmbudhi-vardhana prati-pada pūrāmtāsvādana
sarvātma-snapana para vijayate śrī-kṛṣṇa-sakīrtanam

ceta – umysłu; darpaa – zwierciadła; mārjanam – oczyszczanie; bhava – światowego życia; mahā-dāva-agni – ogromnego pożaru lasu; nirvāpaam – ugaszenie; śreya – pomyślności; kairava – białego lotosu; candrikā – promieniami księżyca; vitaraam – otwieranie; vidyā – wiedzy; vadhū – żony; jīvanam – życie; ānanda – błogości; ambudhi – oceanu; vardhanam – wzbieranie; prati-padam – na każdym kroku; pūraamta – pełnego nektaru; āsvādanam – dawanie smaku; sarva – całkowita; ātma-snapanam – kąpiel jaźni; param – wyłącznie; vijayate – triumfuje nad wszystkim; śrī-kṛṣṇa-sakīrtanam – wspólne śpiewanie świętego imienia Śri Kryszny

Sankirtana Śri Kryszny niepodzielnie triumfuje nad wszystkim!

Oczyszcza zwierciadło umysłu,

gasi ogromny leśny pożar światowego życia,

a swoimi księżycowymi promieniami otwiera płatki białego lotosu pomyślności.

Jest życiem oblubienicy zwanej wiedzą.

Sprawia, że wzbiera ocean błogości, który

na każdym kroku daje pełnię smaku nieśmiertelnego nektaru i kąpie całą jaźń.

Werset 2

nāmnām akāri bahudhā nija-sarva-śaktis
tatrārpitā niyamita smarae na kāla
etādśī tava kpā bhagavan mamāpi
durdaivam īdśam ihājani nānurāga

nāmnām – świętych imion; akāri – przejawiłeś; bahudhā – po wielokroć, na wiele sposobów; nija-sarva-śakti – cała swoja moc; tatra – tam (w nich); arpitā – natchnięta; niyamita – ustalony, uregulowany; smarae – w pamiętaniu; na – nie; kāla – godzina; etādśī – tak wielka; tava – twoja; k– łaska; bhagavan – O Bhagawanie; mama – moje; – ale; durdaivam – nieszczęście; īdśam – takie; iha – tutaj (dla świętego imienia); ajani – zrodziła się; na – nie; anurāga – atrakcja

Tak wiele imion przejawiłeś,

wszystkie natchnąłeś całą swoją mocą.

W rozpamiętywaniu ich nie ma określonej pory ani reguły.

O Bhagawanie, twoja łaska jest tak wielka!

Spójrz wszak na mój los, na moje nieszczęście:

Nie mam upodobania do twego imienia.

Werset 3

tṛṇād api su-nīcena
taror iva sahiṣṇunā
amāninā mānadena
kīrtanīya sadā hari

tṛṇāt api – nawet od trawy; su-nīcena – przez pokorniejszego; taro – niż drzewo; iva – jak; sahiṣṇunā – przez tolerującego; amāninā – przez skromnego; māna-dena – przez oddającego cześć; kīrtanīya – powinien być wychwalanym; sadā – ciągle; hari – Hari

Będąc pokornym jak źdźbło trawy,

bardziej cierpliwym niż drzewo,

nie oczekując podziwu,

mimo to okazując cześć innym,

należy ciągle wychwalać Hariego

Werset 4

na dhana na jana na sundarīm
kavitā
vā jagad-īśa kāmaye
mama janmani janmanīśvare
bhavatād bhaktir ahaitukī tvayi

na – nie; dhanam – bogactwa; na – nie; janam – zwolenników; na – nie; sundarīm kavitām – pięknych kobiet, mądrości, poezji; – lub; jagat-īśa – o Panie wszechświata;kāmaye – pragnę; mama –moje; janmani – w narodzinach; janmani – po narodzinach;īśvare – o Praneśwaro; bhavatāt – oby była; bhakti – służby oddania; ahaitukī – niezmieszana; tvayi – dla Ciebie

O Panie wszechświata,

nie chcę bogactwa, zwolenników,

pięknych kobiet, mądrości ani poezji.

Proszę jedynie o niezmieszaną bhakti dla Ciebie,

o Praneśwaro, narodziny po narodzinach.

Werset 5

ayi nanda-tanuja kikara
patita mā viame bhavāmbudhau
kpayā tava pāda-pakaja-
sthita-dhūlī-sadśa vicintaya

ayi – O; nanda-tanuja – synu Nandy; kikaram – sługą; patitam – upadłego; mām – mnie; viame – w przerażającym; bhavaambudhau – w morzu światowego życia (māyā); kpayā – proszę; tava –Twoje; pāda-pakaja – lotosowe stopy; sthita – osadzony; dhūlī-sadśa – niczym cząstka pyłu; vincintaya – uznaj

O synu Nandy, jestem Twoim sługą

upadłym w przerażające morze maji (māyā).

Uznaj mnie proszę

za cząstkę pyłu u Twych lotosowych stóp

Werset 6

nayana galad-aśru-dhārayā
vadana gadgada-ruddhayā girā
pulakair nicita vapu kadā
tava nāma-grahae bhaviyati

nayanam – oczy; galad-aśru-dhārayā – strumieniami spływających łez; vadanam—usta; gadgada – załamującymi się; ruddhayā—zdławionymi; girā—słowami; pulakaiƒ – jeżeniem się włosów; nicitam—pokryte; vapu – ciało; kadā – kiedy; tava – twoje; nāma-grahaŠe –w intonowaniu imion; bhaviyati – będzie

Kiedy, podczas intonowania twojego świętego imienia

moje oczy zaleją się strumieniami łez,

moje słowa będą wypowiadane z drżeniem,

zaś głos zdławi się i zjeżą się moje włosy?

Werset 7

yugāyita nimeea
cakuā prāvṛṣāyitam
śūnyāitam jagad sarva
govinda-virahea me

yugāyitam – dłużący się jak juga (milenium); nimeea – chwilą; cakuā – oczami; prāvṛṣāyitam – podobny monsunowi; śunyāitam – jak opustoszały; jagad – świat; sarvam – cały; govindavirahea – za sprawą oddzielenia od Gowindy; me – moje


Chwila stała się wiekiem,

moje oczy chmurami deszczowymi,

a cały świat jest pusty

podczas mojej rozłąki z Gowindą.

Werset 8

āśliya vā pāda-ratām pinaṣṭu mām
adarśanān marma-hatā karotu vā
yathā tathā vā vidadhātu lampao
mat-prāņa-nāthas tu sa eva nāpara

āśliya – objąwszy; —lub; pāda-ratām – oddanego jego stopom;pinaṣṭu – niech złamie; mām—mnie; adarśanāt – ukrywając się;
marma-hatām – cierpienie; karotu—niech sprawi; – lub; yathā
tathā
– cokolwiek [zechce]; – lub; vidadhātu – niech czyni;
lampaa – swawolny, rozpustny, zmienny; mat-prāa-nātha – Pan mojego życia; tu—ale; sa – on; eva – tylko; na apara – żaden inny

Może mnie objąć, albowiem jestem oddana jego stopom

lub może mnie dręczyć i złamać serce

ukrywając się przede mną.

Będąc zmiennym, może zrobić cokolwiek zechce,

ponieważ jedynie on jest Panem mojego życia.

Tekst z książki „Śikszasztaka Śri Czajtanji” Swamiego Tripurariego
Śikszasztaka1-205x300

„Książka Swamiego Tripurarego Śikszasztaka to znakomite studium omawiające osiem zwrotek pouczenia religijnego przypisywanego Ćajtanji (1486-1533), twórcy bengalskiej formy wisznuizmu. Ćajtanja prócz owych ośmiu strof nie pozostawił żadnego traktatu o swej nauce, tym bardziej więc są one cenione jako jedyny tekst Nauczyciela.

Tripurari głęboko przemyślał treść Śikszasztaki, rozważył inne wypowiedzi Ćajtanji zawarte w jego biografii, widać też częste odwołania do Bhagawatapurany, Bhagawadgity i innych dzieł, i dopiero wtedy zdecydował się dobrać najstosowniejsze znaczenie dla tłumaczonego tekstu.

Komentarz Swamiego Tripurarego, napisany z religijnego punktu widzenia, znakomicie przeprowadza czytelnika przez zawiłości tego z pozoru prostego, lecz wcale niełatwego do tłumaczenia tekstu. Czy wielu jest biegłych w tak obszernej i niełatwej tematyce?”

Z recenzji wydawniczej prof. B.Grabowskiej
Wydział Orientalistyczny, Uniwersytet Warszawski

(wyświetleń: 747)