Werset 1
ceto-darpaṇa-mārjanaṁ bhava-mahā-dāvāgni-nirvāpaṇaṁ
śreyaḥ-kairava-candrikā-vitaraṇaṁ vidyā-vadhū-jīvanam
ānandāmbudhi-vardhanaṁ prati-padaṁ pūrṇāmṛtāsvādanaṁ
sarvātma-snapanaṁ paraṁ vijayate śrī-kṛṣṇa-saṅkīrtanam
cetaḥ – umysłu; darpaṇa – zwierciadła; mārjanam – oczyszczanie; bhava – światowego życia; mahā-dāva-agni – ogromnego pożaru lasu; nirvāpaṇam – ugaszenie; śreyaḥ – pomyślności; kairava – białego lotosu; candrikā – promieniami księżyca; vitaraṇam – otwieranie; vidyā – wiedzy; vadhū – żony; jīvanam – życie; ānanda – błogości; ambudhi – oceanu; vardhanam – wzbieranie; prati-padam – na każdym kroku; pūrṇa–amṛta – pełnego nektaru; āsvādanam – dawanie smaku; sarva – całkowita; ātma-snapanam – kąpiel jaźni; param – wyłącznie; vijayate – triumfuje nad wszystkim; śrī-kṛṣṇa-saṅkīrtanam – wspólne śpiewanie świętego imienia Śri Kryszny
Sankirtana Śri Kryszny niepodzielnie triumfuje nad wszystkim!
Oczyszcza zwierciadło umysłu,
gasi ogromny leśny pożar światowego życia,
a swoimi księżycowymi promieniami otwiera płatki białego lotosu pomyślności.
Jest życiem oblubienicy zwanej wiedzą.
Sprawia, że wzbiera ocean błogości, który
na każdym kroku daje pełnię smaku nieśmiertelnego nektaru i kąpie całą jaźń.
Werset 2
nāmnām akāri bahudhā nija-sarva-śaktis
tatrārpitā niyamitaḥ smaraṇe na kālaḥ
etādṛśī tava kṛpā bhagavan mamāpi
durdaivam īdṛśam ihājani nānurāgaḥ
nāmnām – świętych imion; akāri – przejawiłeś; bahudhā – po wielokroć, na wiele sposobów; nija-sarva-śaktiḥ – cała swoja moc; tatra – tam (w nich); arpitā – natchnięta; niyamitaḥ – ustalony, uregulowany; smaraṇe – w pamiętaniu; na – nie; kālaḥ – godzina; etādṛśī – tak wielka; tava – twoja; kṛpā – łaska; bhagavan – O Bhagawanie; mama – moje; – ale; durdaivam – nieszczęście; īdṛśam – takie; iha – tutaj (dla świętego imienia); ajani – zrodziła się; na – nie; anurāgaḥ – atrakcja
Tak wiele imion przejawiłeś,
wszystkie natchnąłeś całą swoją mocą.
W rozpamiętywaniu ich nie ma określonej pory ani reguły.
O Bhagawanie, twoja łaska jest tak wielka!
Spójrz wszak na mój los, na moje nieszczęście:
Nie mam upodobania do twego imienia.
Werset 3
tṛṇād api su-nīcena
taror iva sahiṣṇunā
amāninā mānadena
kīrtanīyaḥ sadā hariḥ
tṛṇāt api – nawet od trawy; su-nīcena – przez pokorniejszego; taroḥ – niż drzewo; iva – jak; sahiṣṇunā – przez tolerującego; amāninā – przez skromnego; māna-dena – przez oddającego cześć; kīrtanīyaḥ – powinien być wychwalanym; sadā – ciągle; hariḥ – Hari
Będąc pokornym jak źdźbło trawy,
bardziej cierpliwym niż drzewo,
nie oczekując podziwu,
mimo to okazując cześć innym,
należy ciągle wychwalać Hariego
Werset 4
na dhanaṁ na janaṁ na sundarīm
kavitāṁ vā jagad-īśa kāmaye
mama janmani janmanīśvare
bhavatād bhaktir ahaitukī tvayi
na – nie; dhanam – bogactwa; na – nie; janam – zwolenników; na – nie; sundarīm kavitām – pięknych kobiet, mądrości, poezji; vā – lub; jagat-īśa – o Panie wszechświata;kāmaye – pragnę; mama –moje; janmani – w narodzinach; janmani – po narodzinach;īśvare – o Praneśwaro; bhavatāt – oby była; bhaktiḥ – służby oddania; ahaitukī – niezmieszana; tvayi – dla Ciebie
O Panie wszechświata,
nie chcę bogactwa, zwolenników,
pięknych kobiet, mądrości ani poezji.
Proszę jedynie o niezmieszaną bhakti dla Ciebie,
o Praneśwaro, narodziny po narodzinach.
Werset 5
ayi nanda-tanuja kiṅkaraṁ
patitaṁ māṁ viṣame bhavāmbudhau
kṛpayā tava pāda-paṅkaja-
sthita-dhūlī-sadṛśaṁ vicintaya
ayi – O; nanda-tanuja – synu Nandy; kiṅkaram – sługą; patitam – upadłego; mām – mnie; viṣame – w przerażającym; bhava–ambudhau – w morzu światowego życia (māyā); kṛpayā – proszę; tava –Twoje; pāda-paṅkaja – lotosowe stopy; sthita – osadzony; dhūlī-sadṛśaṁ – niczym cząstka pyłu; vincintaya – uznaj
O synu Nandy, jestem Twoim sługą
upadłym w przerażające morze maji (māyā).
Uznaj mnie proszę
za cząstkę pyłu u Twych lotosowych stóp
Werset 6
nayanaṁ galad-aśru-dhārayā
vadanaṁ gadgada-ruddhayā girā
pulakair nicitaṁ vapuḥ kadā
tava nāma-grahaṇe bhaviṣyati
nayanam – oczy; galad-aśru-dhārayā – strumieniami spływających łez; vadanam—usta; gadgada – załamującymi się; ruddhayā—zdławionymi; girā—słowami; pulakaiƒ – jeżeniem się włosów; nicitam—pokryte; vapuḥ – ciało; kadā – kiedy; tava – twoje; nāma-grahaŠe –w intonowaniu imion; bhaviṣyati – będzie
Kiedy, podczas intonowania twojego świętego imienia
moje oczy zaleją się strumieniami łez,
moje słowa będą wypowiadane z drżeniem,
zaś głos zdławi się i zjeżą się moje włosy?
Werset 7
yugāyitaṁ nimeṣeṇa
cakṣuṣā prāvṛṣāyitam
śūnyāitam jagad sarvaṁ
govinda-viraheṇa me
yugāyitam – dłużący się jak juga (milenium); nimeṣeṇa – chwilą; cakṣuṣā – oczami; prāvṛṣāyitam – podobny monsunowi; śunyāitam – jak opustoszały; jagad – świat; sarvam – cały; govinda–viraheṇa – za sprawą oddzielenia od Gowindy; me – moje
Chwila stała się wiekiem,
moje oczy chmurami deszczowymi,
a cały świat jest pusty
podczas mojej rozłąki z Gowindą.
Werset 8
āśliṣya vā pāda-ratām pinaṣṭu mām
adarśanān marma-hatāṁ karotu vā
yathā tathā vā vidadhātu lampaṭo
mat-prāņa-nāthas tu sa eva nāparaḥ
āśliṣya – objąwszy; vā—lub; pāda-ratām – oddanego jego stopom;pinaṣṭu – niech złamie; mām—mnie; adarśanāt – ukrywając się;
marma-hatām – cierpienie; karotu—niech sprawi; vā – lub; yathā
tathā – cokolwiek [zechce]; vā – lub; vidadhātu – niech czyni;
lampaṭaḥ – swawolny, rozpustny, zmienny; mat-prāṇa-nāthaḥ – Pan mojego życia; tu—ale; saḥ – on; eva – tylko; na aparaḥ – żaden inny
Może mnie objąć, albowiem jestem oddana jego stopom
lub może mnie dręczyć i złamać serce
ukrywając się przede mną.
Będąc zmiennym, może zrobić cokolwiek zechce,
ponieważ jedynie on jest Panem mojego życia.
Tekst z książki „Śikszasztaka Śri Czajtanji” Swamiego Tripurariego
„Książka Swamiego Tripurarego Śikszasztaka to znakomite studium omawiające osiem zwrotek pouczenia religijnego przypisywanego Ćajtanji (1486-1533), twórcy bengalskiej formy wisznuizmu. Ćajtanja prócz owych ośmiu strof nie pozostawił żadnego traktatu o swej nauce, tym bardziej więc są one cenione jako jedyny tekst Nauczyciela.
Tripurari głęboko przemyślał treść Śikszasztaki, rozważył inne wypowiedzi Ćajtanji zawarte w jego biografii, widać też częste odwołania do Bhagawatapurany, Bhagawadgity i innych dzieł, i dopiero wtedy zdecydował się dobrać najstosowniejsze znaczenie dla tłumaczonego tekstu.
Komentarz Swamiego Tripurarego, napisany z religijnego punktu widzenia, znakomicie przeprowadza czytelnika przez zawiłości tego z pozoru prostego, lecz wcale niełatwego do tłumaczenia tekstu. Czy wielu jest biegłych w tak obszernej i niełatwej tematyce?”
Z recenzji wydawniczej prof. B.Grabowskiej
Wydział Orientalistyczny, Uniwersytet Warszawski
(wyświetleń: 747)