wisznuizm.pl

Śri Nawadwipa Mahatmja

Bhaktivinoda_Thakur (1)

Śri Navadvipa Mahatmya Bhaktiwinoda Thakura

Wprowadzenie

Fakt, że łaska Pana Ćajtanji jest cudowna staje się coraz bardziej oczywisty dzięki łasce wisznuickich aćarjów. Każdego roku wraz z nadejściem Gaura Purnimy, dnia pojawienia się Pana Ćajtanji, wisznuici gaudija z całego świata przybywają do Śri Nawadwipadham. Któż dwadzieścia pięć lat temu mógłby pomyśleć, że coś takiego będzie możliwe? Jedynie Śrila Prabhupada i Śrila Bhaktiwinoda Thakura.

Oczywiście służba oddania jest czymś bardzo rzadkim. Pisma Święte oznajmiają to. „Po wielu narodzinach osoba w pełni wiedzy podporządkowuje się Mnie” (BG 7.3), czy „Spośród tysięcy ludzi jeden może dąży do doskonałości” (BG7.19) oraz: muktanam api siddhanam / narayana-parayanah sudurlabhah praśantatma / kotisv api maha-mune „O, wielki mędrcze, spośród wielu milionów wyzwolonych osób oraz tych doskonałych w wiedzy o wyzwoleniu, ktoś może być wielbicielem Pana Narajana, czy Kryszny. Tacy wielbiciele, którzy są w pełni spokojni, są niezwykle rzadcy.” (ŚB 6.14.5)

Pięćset lat temu Nitjananda Prabhu wyzwolił Dźagaja i Madhaja i to On zabrał Dźiwę Goswamina na parikram wokół Nawadwipadhama. Teraz, jakkolwiek, setki i tysiące osób pokroju Dźagaja i Madhaja pielgrzymują wokół Nawadwipadhama. Oczywiście, jest to łaska Nitjanandy Prabhu. który rozdaje wspaniałą łaskę Pana Ćajtanji poprzez sukcesję uczniów. Śrila Prabhupada pisze w Ćaitanjaćarytamricie: „Nitjananda Prabhu wyzwolił Dźagaja i Madhaja, ale sługa Nitjanandy Prabhu, dzięki Jego łasce, może wyzwolić tysiące Dźagajów i Madhajów. To jest szczególne błogosławieństwo sukcesji uczniów.” (Cc 2.16.65)

To właśnie Bhaktiwinoda Thakura zainaugurował nauczanie misji Śri Ćajtanji Mahaprabhu na całym świecie. Pragnął, aby Świadomość Kryszny była jednakowo przyjmowana tak na Wschodzie jak i na Zachodzie. Chciał zobaczyć Hindusów, Europejczyków i Amerykanów tańczących razem w ekstazie łaski Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Śrila Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura próbował spełnić to pragnienie i dzięki jego instrukcjom Jego Świątobliwość A.C. Bhaktiwedanta Swami Prabhupada wprowadził Świadomość Kryszny na całym świecie.

W ten sposób sukcesja uczniów rozdaje łaskę Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Chociaż Świadomość Kryszny jest rzadko osiągalna nawet dla półbogów takich jak Pan Brahma, dzięki łasce Pana Ćajtanji jest obecnie szeroko rozdawana. Dlatego Śrila Rupa Goswamin opisuje Pana Ćajtanję jako najbardziej miłosierną inkarnację.

Tak jak Pan Ćajtanja jest najbardziej miłosierną inkarnacją, Jego święta siedziba, Nawadvipadhama, jest najlepszym świętym miejscem we wszechświecie. Śrila Prabhupada w związku z tym pisze: „Śri Ćajtanja Mahaprabhu pojawił się na ziemi, w Bharatawarsie, w Bengalu, w okręgu Nadia, gdzie usytuowana jest Nawadvipa”. Bhaktiwinoda Thakura pisze, że w tym wszechświecie Ziemia jest najlepszą planetą, a na Ziemi najlepszą jest Bharatawarsa, Bengal jest jeszcze lepszym miejscem, a tam okręg Nadia. W Nadii najlepszym jest Nawadvipa, ponieważ Śri Ćajtanja Mahaprabhu pojawił się tu aby rozpocząć spełnianie ofiary intonowania mahamantry Hare Kryszna.

Chociaż rozrywki Śri Ćajtanji Mahaprabhu nie są już dłużej widoczne, pozostawił nam dwa rezerwuary swojej łaski – Święte Imię i Nawadvipadhama. Śrila Prabhupada polecał, aby wielbiciele regularnie odwiedzali święte dhama i wspólnie intonowali święte imiona. To zadowoli aćarjów, a wraz z oczyszczeniem pojawi się pragnienie odwiedzania miejsc związanych z miejscami rozrywek Pana Ćajtanji.

Bhaktiwinoda Thakura śpiewa:

gaura amara ye saba sthane / karala bhramana range
se-saba sthana heriba ami / pranayi-bhakata-sange

„Obym zawsze mógł odwiedzać święte miejsca związane z rozrywkami Pana Ćajtanji i Jego wielbicieli.”

W związku z tym Śrila Prabhupada pisze: „Wielbiciel powinien odwiedzić wszystkie miejsca gdzie Pan Ćajtanja pełnił Swe rozrywki. W rzeczywistości, czyści wielbiciele chcą odwiedzać miejsca gdzie Śri Ćajtanja Mahaprabhu przebywał przez kilka godzin czy kilka minut.”

Śrila Bhaktiwinoda Thakura dał nam tą książkę jako przewodnik aby spoglądać na Nawadvipadhama oczami oddania. Mamy nadzieję, że ta prezentacja spełni ten cel. Podążając w ślady, ja również modlę się aby wielbiciele przyjęli tą książkę gdyż zawiera tak wiele imion Gaurangi, Nitjanandy i Nawadwip nawet pomimo wielu błędów, które może zawierać. Oby błogosławieństwa, które ofiarowuje Śrila Bhaktiwinoda Thakura odnosiły się również do tej angielskiej wersji.

Aspirujący aby służyć stopom sługi sługi

Pundarika Vidyanidhi Dasa 06.02.1994 Śri Vrndavan dhama

 

Rozdział I – Ogólna gloryfikacja

Wszelka chwała Panu Ćajtanji, księżycowi Nadii, synowi matki Śaci! Wszelka chwała awadhucie Nitjanandzie Raji! Wszelka chwała Śri Adwajcie Prabhu, Najwyższemu Panu! Wszelka chwała Nawadwipadhama, esencji wszystkich świętych miejsc! Wszelka chwała mieszkańcom Nawadwipy, towarzyszom Pana Gaurangi!

Teraz, po ofiarowaniu pokłonów wszystkim bhaktom, w skrócie opiszę Śri Nawadwipadhama. Nawet półbogowie, na czele z Panem Brahmą, nie znają nieograniczonych chwał Nawadwipamandala. Któż zatem mógłby opisać to dhama w pełni? Jeżeli nawet Śesa o tysiącu ust nie może opisać ich w pełni, jak ja, zwykła żywa istota mógłbym to zrobić? Nawet Pan Śiwa nie jest w stanie odnaleźć końca nieograniczonych chwał Nawadwipadhama. Mimo to pragnienie Pana Ćajtanji jest bardzo potężne i zgodnie z nim wielbiciele wydali mi polecenie. Dlatego, dzięki łasce wielbicieli mogę teraz opisać chwały Nadii.

Chciałbym jeszcze wspomnieć o innej kwestii. Waham się czy pisać o tym, gdyż jest to poufny temat. Z drugiej strony nie mogę powstrzymać się aby nie wyjawić tego, gdyż Pan Ćajtanja poinstruował Swoich wielbicieli aby głosili chwały Jego rozrywek i siedziby po Jego odejściu. Chociaż Pan Ćajtanja jest najbardziej ukrytą inkarnacją, dobrze wiem, że jest wszystkim we wszystkim. Nie wielbiciele nie są jednak w stanie zrozumieć tego, ponieważ Jego poufne czynności są dwuznacznie opisane w pismach. Majadewi przez długi czas trzymała w ukryciu poufne pisma, które opisują rozrywki Pana Ćajtanji. Temat ten jest opisany zarówno w ukrytych pismach, rozproszonych tu i ówdzie, jak również w znanych pismach. Maja okryła oczy uczonych w ten sposób ukrywając znaczenie pism.

Jakkolwiek, po zakończeniu rozrywek Gaurangi, Jego posłuszna służka Majadewi zrozumiała pragnienie Pana. Podnosząc zasłonę iluzji pozwoliła żywym istotom zrozumieć prawdziwą naturę Śri Gaurangi w tym materialnym wszechświecie. W ten sposób objawione zostało poufne znaczenie pism i rozproszone były argumenty nie pozwalające zrozumieć Pana Ćajtanji. To właśnie wszechmiłosierny Nitjananda Prabhu objawił prawdę o Gaurandze w sercach żywych istot. To na Jego polecenie Maja usunęła iluzję, tak aby uczeni czyści wielbiciele mogli osiągnąć ten drogi skarb pism świętych.

Jeżeli ktoś pomimo dowodów z pism utrzymuje wątpliwości, jest najbardziej nieszczęśliwy i bezużyteczny. Dlaczego miałby kontynuować swoje życie? Kiedy Nitjananda Prabhu rozdawał łaskę, szczęśliwe żywe istoty przyjęły ją i osiągnęły szczęście.

Każdy powinien znać symptomy nieszczęśliwych żywych istot; Mają one nadmierne zaufanie w moc swego intelektu. Taka osoba odrzuca łaskę Pana z powodu fałszywej logiki ciągle upada w rejony iluzji.

„Chodźcie dusze Kali-yugi! Porzućcie hipokryzję i po prostu przyjmijcie tą czystą ekstatyczną miłość Śri Gaurangi!” Nitjananda Prabhu ciągle woła w ten sposób. Mimo to nieszczęśliwe żywe istoty nie przyjmują tego.

Rozważmy więc dlaczego ludzie nie przyjmują tak wspaniałej miłości do Boga. Żywa istota w pościgu za szczęściem podąża różnymi ścieżkami, jak logika czy joga mistyczna. Niektórzy w poszukiwaniu szczęścia porzucają materialny świat i udają się do lasu, a królowie prowadzą bezustanne wojny. Pragnąc szczęścia inni gonią za kobietami i bogactwem, a niektórzy poświęcają się sztuce i nauce. W pogoni za szczęściem inni odrzucają przyjemność i uczą się tolerancji cierpienia, a reszta pogrąża się w tym oceanie.

Podnosząc Swe lotosowe dłonie w górę, Pan Nitjananda woła „Chodźcie żywe istoty! Porzućcie problemy karmy i dźnany. Pragniecie szczęścia, dam je wam bez proszenia o zapłatę. Nie ma w nim żadnych problemów, straty czy bólu. Po prostu intonujcie imiona Gaurangi bez niepokoju. Nic nie równa się szczęściu które mogę wam mogę dać. Jest ono czyste; wieczna ekstaza – poza wszelką iluzją!”

W ten sposób Nitjananda Prabhu błagał każdego aby przyjął ekstatyczną miłość. Pomimo to, nieszczęśliwe żywe istoty z powodu dawnych grzesznych czynności nie zapragnęły jej. Ale jeśli takie osoby chociaż raz powiedziałyby imiona Gaurangi i Nitaja, ich nieograniczone grzeszne czynności zostałyby zniszczone.

Posłuchajcie jeszcze jednego poufnego tematu. Najlepszą rzeczą dla dusz w Kalijudze jest skarb gaurangalila. Gaurahari jest połączoną formą Radhy i Kryszny, którzy wiecznie cieszą się we Wryndawanie w towarzystwie sakhi (przyjaciółek). Każdy może poznać prawdę o wiecznych rozrywkach Radhy i Kryszny oraz chwały Wryndawany dzięki pismom. W całym wszechświecie ludzie znają nieograniczone chwały imienia Kryszny i Jego siedziby. Niestety, osiągnięcie krysznapremy nie jest tak powszechne. Zastanówmy się dlaczego.

Teraz przedstawię sekret sekretów, którego owładnięte Mają żywe istoty nie mogą dostrzec. Jeżeli ktoś nie osiąga miłości do Boga czcząc Krysznę narodziny po narodzinach, z pewnością musi popełniać mnóstwo obraz. Jedynie poprzez wolne od obraz intonowanie imienia Kryszny można osiągnąć krysznapremę.

Inkarnacja Śri Ćajtanji jest najbardziej niezwykła. Dzięki Jego łasce, poważna osoba, nawet pomimo wielu obraz, może szybko osiągnąć miłość do Boga. Jeżeli ktoś woła imiona Nitaja i Ćajtanji, krysznaprema sama go odszukuje. Obrazy nie blokują jego postępu i wkrótce zacznie płakać w ekstazie czystej miłości do Boga. Dzięki łasce Pana Ćajtanji wszystkie obrazy znikają, a w czystym sercu w pełni rozkwita miłość do Boga. W kalijudze, z powodu nieograniczonej liczby popełnianych obraz, nie ma innej możliwości osiągnięcia wyzwolenia poza imieniem Gaurangi. Nie widzę innej alternatywy w kalijudze niż Śri Gauranga. Takie jest również oznajmienie pism.

Ponieważ Śri Gauraćandra pojawił się w Nawadwipie, jest to koronny klejnot wszystkich świętych miejsc. We wszystkich świętych miejscach osoby popełniające obrazy są obiektem kary. Jedynie w Nawadwipadhamie mogą oczyścić się. Przykładem niech będą Dźagaj i Madhaj, którzy osiągnęli Nitaja i Gaurangę pomimo tak wielu obraz. Nawet we Wryndawanie takie osoby są karane, nie mówiąc już o innych miejscach. Ale nawet jeśli ktoś popełnił setki obraz może łatwo otrzymać łaskę Nitjanandy Prabhu i zneutralizować swoje obrazy w Nawadwip, w Gauramandali.

Kto mieszka w Nawadwipdhamie ma niezwykłe szczęście, gdyż może osiągnąć atrakcję do Kryszny. Jeśli ktoś udaje się tam uwalnia się od wszystkich obraz. Cokolwiek można osiągnąć przez pielgrzymkę do innych świętych miejsc jest osiągalne po prostu przez pamiętanie Nawadwipadhamy. Tak mówią pisma. Ktokolwiek widzi Nawadwipadhamę otrzymuje ekstatyczną miłość do Kryszny narodziny po narodzinach. Jeżeli ktoś udaje się do Nawadwipy pragnąc nawet materialnego szczęścia poprzez pobożne uczynki, nie narodzi się ponownie. Śastry mówią, że ten kto okrąża Nawadwipę osiąga owoc milionów aśwamedhajadźni z każdym krokiem. A kto mieszka w Nawadwipie i intonuje mantry, otrzymuje dźwięk Ćajtanji jako swoją mantrę i uwalnia się od Maji. Rezultaty jakie jogini osiągają w ciągu dziesięciu lat w innych tirthach [świętych miejscach- przyp red.] można osiągnąć w trzy noce w Nawadwipie.

Wyzwolenie osiągane przez realizację Brahmana w innych świętych miejscach można osiągnąć po prostu poprzez kąpiel w Gangesie w Nawadwipie. Wszystkie rodzaje wyzwolenia – salokja, sarupja, sarsti, samipja, nirwana – można osiągnąć w Nawadwipie bez spekulatywnych praktyk. Padając do stóp czystych wielbicieli w Nawadwipie, Bhukti i Mukti (uosobione materialna przyjemność i wyzwolenie) pozostają ich posłusznymi sługami. Nie dbając o ich błogosławieństwa wielbiciele odrzucają je. Mimo to one nie opuszczają stóp wielbicieli. Rezultat przebywania w siedmiu świętych miastach przez sto lat pojawia się już po jednej nocy w Nawadwipadhamie.

Konkludując, Nawadwipa jest najwyższą tirthą. Żywa istota może przekroczyć kalijugę przyjąwszy tam schronienie. W miejscu tym taraka, imię Pana Ramy, które obdarza wyzwoleniem i paraka, imię Kryszny, które obdarza prema, zawsze służą mieszkańcom dhama. (taraka i paraka są wspomniane w Cc.3.3.257).

Aspirując do cienia lotosowych stóp Nitaja i Dźahnawy, Bhaktiwinoda śpiewa w radości.

Rozdział II – Wymiary i forma Dhama

Wszelka chwała Panu Ćajtanji, księżycowi Nadii i synowi matki Śaci! Wszelka chwała awadhucie, Nitjanandzie Raji! Wszelka chwała Nawadwipadhamie, esencji duchowych siedzib! Któż ma moc aby opisać prawdę o Nawadwipie?

Nawadwipadhama wewnątrz Gaudamandali jest obsługiwane przez Ganges i usytuowane we wiecznej wspaniałości. Obwód Gaudamandala wynosi 168 mil, a Ganges płynie przez środek. Gaudamandala przyjmuje formę kwiatu lotosu o stu płatkach mając najpiękniejsze Nawadwipa w centrum. Obwód głównego pręcika tego kwiatu, Antardwipy wynosi 10 mil, a obwód ośmiopłatkowego kwiatu, Nawadwipy wynosi 32 mile. Na zewnątrz Nawadwipy jest 100 płatków Gaudamandali, którego obwód wynosi 168 mil. Zgodnie z pismami średnica Gaudamandali wynosi 56 mil, a promień 28 mil. Centralnym miejscem Nawadwipy jest Jogapitha, święta duchowa siedziba, miejsce pojawienia się Pana Ćajtanji.

Cała ziemia Gaudamandali jest cintamani [kamień filozoficzny – przyp red.], spełniająca wszystkie pragnienia. Dhama jest pełne wiedzy i radości, i w pełni duchowe. Woda, ziemia, drzewa – wszystko jest duchowej natury, w przeciwieństwie do tępej materii tego materialnego świata. Trzy duchowe energie Kryszny – sandhini, samwit, hladini, zawsze są obecne w dhama. To oryginalna energia Kryszny, swarupaśakti, manifestuje się na te trzy sposoby. Spośród nich, energia sandhini, która wspomaga wszelką egzystencję, doskonale funkcjonuje manifestując wieczne dhama. W ten sposób dhama wiecznie służy Panu dla Jego pojawiania się i rozrywek. Tak działa antymaterialna, transcendentna i niepojęta energia Pana.

Jeżeli ktoś widzi jedynie czynności materialnej energii w dhama, jest uwarunkowaną duszą pod wpływem ignorancji i iluzji. Jeżeli czyjaś wizja jest przysłonięta chmurą, może sądzić, że słońce jest zakryte, choć w rzeczywistości słońce nigdy nie może być okryte przez chmurę. Podobnie jedynie ci, których wzrok okrywa gęsta chmura iluzji widzą transcendentalną formę Gaudamandali jako przekształcenie energii materialnej.

Ktokolwiek otrzymał łaskę Pana Nitjanandy, mistrza mocy sandhini, może dostrzec dhama jako w pełni duchowe. W różnych miejscach w Nawadwipadhamy usytuowane są święte rzeki takie jak Ganges i Jamuna oraz siedem świętych miast na czele z Prajag. Kto jest obdarzony szczęściem może dostrzec, że Gaudamandala jest bezpośrednio światem duchowym.

Majadewi, cień swarupaśakti, przestrzegając polecenia Pana rozprzestrzenia swoją zasłonę iluzji. Zakrywa oczy tych żywych istot, które odwróciły się od Pana i nie są w stanie zrozumieć chwał duchowego dhama.

Ci, którzy zawsze mieszkają w Gaudamandali mają największe szczęście we wszechświecie. Półbogowie postrzegają ich ciała jako czteroramienne formy o ciemnej karnacji. Wewnątrz trzydziestu dwóch mil Nawadwipadhama niezliczona ilość mieszkańców o złotej karnacji bezustannie angażuje się w zbiorowe intonowanie świętych imion Pana. Brahma wraz z półbogami przybywają z innych wymiarów aby czcić ich na różne sposoby.

Pan Brahma modli się „Kiedyż będę tak szczęśliwy aby narodzić się jako źdźbło trawy w Nawadwipadhamie. Wtedy będę mógł osiągnąć kurz ze stóp wielbicieli, którzy służą lotosowym stopom Śri Gaurangi. Niestety, Pan Ćajtanja oszukał mnie, ponieważ polecił mi zarządzanie wszechświatem. Kiedyż węzeł mojej karmy zostanie ucięty? Kiedyż mój umysł oczyści się i porzucę fałszywą dumą? Kiedyż pryśnie iluzja, że jestem najwyższym autorytetem i stanę się czystym sługą przyjąwszy schronienie lotosowych stóp Gaurangi?

W różnych miejscach Nawadwipy rezydują dewowie, ryszi i Rudrowie. Chociaż od dawna angażują się w wyrzeczenia, nie są w stanie otrzymać łaski Pana Nitjanandy. Dopóki ktoś nie porzuci cielesnej koncepcji i nie obudzi pokory, nie może osiągnąć skarbu łaski Śri Ćajtanji i Śri Nitjanandy, bez względu na to cokolwiek by nie robił, czy jest Panem Śiwą czy Panem Brahmą. Wszystko to później wyjaśnię. O bracie, po prostu słuchaj z wiarą i uwagą.

W czasie omawiania duchowych tematów należy unikać zwykłej logiki i argumentacji, które są zarówno bezużyteczne jak i niepomyślne. Transcendentne rozrywki Pana Ćajtanji są głębokim oceanem, podczas gdy proces zwykłej logiki powoduje jedynie problemy, podobnie jak okrywa kwiatu bananowca. Ktokolwiek chciałby przekroczyć ocean materialnej egzystencji przy pomocy logiki i argumentów będzie trudził się na daremno. Nie osiągnie niczego. Ale porzuciwszy fałszywe argumenty i przyjąwszy przewodnictwo sadhu i śastr wkrótce osiągnie Śri Ćajtanję. Na polecenie Pana Nitjanandy Wedy, Purany i Tantry ciągle śpiewają chwały Nawadwipadhamy. Czytając te pisma i przyjmując wskazówki wielbicieli można zrozumieć prawdę o Nawdwipadhamie.

Wszystkie święte miejsca są bardzo osłabione w kalijudze; jedynie Nawadwipa jest wzmocnione. Jednakże, z powodu pragnienia Pana, miejsce to pozostawało nieznane przez długi czas, a jego chwały nie były objawione. Wraz z postępem kalijugi w naturalny sposób święte miejsca straciły swoją moc.

W tym czasie, pragnąc pomyślności wszystkich żywych istot, Najwyższy Pan pomyślał „Po postawieniu diagnozy lekarz przepisuje właściwe lekarstwo. Mocniejszy lek wymagany jest dla ciężkiej choroby. Teraz gdy kalijuga stała się okropna i choroba jest bardzo poważna, nikt nie dozna ulgi bez odpowiednio mocnego lekarstwa. Jeżeli nie odkryję Mojego dhama, imienia i Mojej formy, skrywanych tak długi czas, jak żywe istoty będą mogły wyzdrowieć? Żywe istoty są Moimi sługami, a Ja jestem ich Panem. Jeżeli nie pomogę im, nigdy nie zostaną wyzwolone.”

Powiedziawszy to Pan Ćajtanja pojawił się na Ziemi objawiając Swoje imię, dhama i towarzyszy. Pan obiecał, że zawsze będzie wyzwalał żywe istoty z problemów materialnej egzystencji.

Gauranga powiedział „Nie zważając na to kto jest kwalifikowany, a kto nie, w tej inkarnacji za darmo będę rozdawał skarb miłości rzadko osiągalny nawet przez Pana Brahmę. Będę patrzył jak Kali niszczy żywe istoty!(sic) Zamanifestuję Nawadwipadhamę i wyłamię trujące zęby Kali poprzez zbiorowe intonowanie świętych imion Boga. Dopóki Moje imię będzie śpiewane, Kali będzie pod kontrolą.”

Powiedziawszy to Gaurahari pojawił się na początku kalijugi poprzez Swą wewnętrzną duchową moc. Zdjąwszy zasłonę iluzji Gauraćandra objawił Swoje wieczne rozrywki w Gaudamandali.

Nie znam nikogo bardziej nieszczęśliwego w kalijudze niż te godne pożałowania osoby, które nie czczą najbardziej miłosiernego Pana jakim jest Śri Ćajtanja, czy tych, którzy odrzucają tak niepojęte dhama jak Nawadwipa. Dlatego porzućcie wszystkie inne pragnienia i przywiązania, i skupcie swój umysł na Nawadwipadhamie.

Aspirując do lotosowych stóp Nitaja i Dźahnawy, Bhaktiwinoda objawia te prawdy.

Rozdział III – Procedura parikramu wokół Dhama

Wszelka chwała Panu Ćajtanji, księżycowi Nawadwipy i synowi matki Śaci! Wszelka chwała avadhucie, Nitjanandzie Raji! Wszelka chwała Śri Adwaicie Prabhu! Wszelka chwała Nawadwipadhamie, esencji wszystkich dhama, które zstąpiło razem z Gauraćandrą.

Teraz słuchajcie, bracia, o miejscach wewnątrz 32-óch mil Nawadwipadhamy.

Szesnaście rzek płynie wiecznie przez Nawadwipę. Na wschodnim brzegu głównego Gangesu są cztery wyspy, a na zachodnim jest pięć. Różne dopływy Gangesu otaczają te wyspy i dostarczają splendoru dhama. Główny Ganges zawsze płynie po środku, podczas gdy inne pobożne rzeki tworzą dopływy. W pobliżu Gangesu płynie piękna Jamuna, a Saraswati płynie wewnątrz innej rzeki. Po wschodniej stronie Jamuny są strumienie Tampraparni, Kritamali, Brahmaputry. Saraju, Narmady, Sindhu, Kaweri, Gomati i Godawari szybko płyną poprzez Nawadwipę. Wszystkie te rzeki wspólnie tworzą różne wyspy Nawadwipy.

Posłuszne pragnieniu Pana, strumienie czasami wysychają, a czasami są pełne wody i poprzez pragnienie Pana manifestują się ponownie. Poprzez pragnienie Pana różne części lądu czasami są zatapiane, a czasami stają się widoczne dzięki Jego pragnieniu. W ten sposób dhama ma swoje rozrywki, ale to samo dhama pozostaje zamanifestowane pełnym szczęścia żywym istotom. Jeżeli wielbiciel ma mocne pragnienie w swoim sercu wszystkie wyspy i rzeki są dla niego widoczne. Dzięki oddaniu, dhama czasami objawia się we snach, medytacji lub oczom.

Miejsce, które leży u zbiegu Gangesu i Jamuny znane jest w śastrach jako Antardwipa. Wewnątrz Antardwipy leży święte Mayapur, gdzie pojawił się Pan Ćajtanja. O wielbiciele, wiedzcie, że Mahawana w centrum Goloki to właśnie Mayapur w Nawadwip.

Śwetadwipa, Waikuntha, Goloka i Wryndawana zawsze są usytuowane w Nawadwip. Poprzez polecenie Gauraćandry siedem świętych miast: Ajodhja, Mathura, Maja (Haridwar), Kaśi, Kańci, Awanti i Dwaraka zawsze przebywają w Nawadwip. Miasto Maja, w Gangadwarze, ma swoją oryginalną formę jako Mayapur w Nawadwipadhamie. Chwały tego właśnie miejsca są szczególnie głoszone w pismach.

Ta osoba, która choć raz odwiedziła Mayapur łatwo uwalnia się od uścisków Maji. Kto przechodzi przez Mayapur jest wolny od wpływu Maji i powtarzających się narodzin.

Na północ od Mayapur leży Simantadwipa. Sadhu i śastry wyjaśnili zasady parikramu. Po otrzymaniu darśanu Mayapur w Antardwipie, uczeni wielbiciele udają się do Simantadwipy. Następnie należy udać się na południe Mayapur do Godrumadwipy, a następnie z radością iść do Madhyadwipy. Po ujrzeniu tych czterech wysp na wschodnim brzegu, należy z szacunkiem przekroczyć Ganges. Przekroczywszy wolno Koladwipę można udać się na darśan Rtudwipy. Po ujrzeniu najpiękniejszej Dźahnudwipy, idź zobaczyć Modadrumadwipę, a później Rudradwipę. Następnie znów przekrocz Ganges i wróć do Mayapur. Tam z szacunkiem wejdź do Świątyni Dźagannatha Miśry i Śacidewi aby otrzymać darśan Pana. Taka na zawsze ma być procedura parikramu. Każdy kto przestrzega tych praktyk osiągnie nieograniczone szczęście.

Za najlepszy czas na wykonanie parikramu każdy uważa okres pomiędzy tithi [dzień księżycowy – przy red.] Makarasaptami, a pełnią księżyca miesiąca Phalguna. Po zakończeniu parikramu szczęśliwe żywe istoty wracają do Mayapur w dzień pojawienia się Pana Ćajtanji. Nitaj i Ćajtanja obdarzają łaską i cieniem lotosowych stóp te osoby i otrzymują one kwalifikacje aby pełnić służbę oddania.

Opisałem w ogólności zasady parikramu, a teraz opiszę wszystko w szczegółach. Słuchajcie więc proszę. Ktokolwiek okrąża 168 mil Gaudamandali szybko osiągnie skarb gaurapremy.

Bhaktiwinoda, pragnąc osiągnąć cień lotosowych stóp Dźahnawy i Nitaja, objawia te prawdy.

źródło: Ceto Darpana Marjanam/vrinda.net.pl
tłumaczenie: Dvarakadhis das
redakcja: K

(wyświetleń: 310)