wisznuizm.pl

Wiedza nieśmiertelna, wiedza najwyższa

Wiedza nieśmiertelna jest wiedzą właściwą. Wiedza doczesna nie ma żadnej wartości, albowiem nie jest trwała. Musimy gdzie indziej szukać wiedzy trwałej. Prawdziwa wiedza jest niezmienna; ma solidne podstawy i właśnie edukacja wedyjska zajmuje się tym, jak zdobyć tą wiedzę. Znaczeniem słowa weda jest „Wiedzieć.” Nie jest prezentowany żaden sens, czy powód dlaczego powinno się wiedzieć,  nie jest podawane żadne wyjaśnienie: po prostu „Wiedzieć”.

Ponieważ w sferze duchowej brak jest wątpliwości, niemożliwe jest jakiekolwiek oszustwo. Jest to prosty, bezpośredni układ – „Wiedzieć”. W sferze transcendentalnej każdy jest zaufanym przyjacielem i wszyscy oni są nieskazitelni w swym postępowaniu. Żadna tendencja do oszukiwania nie jest tam możliwa, dlatego też nie istnieje tam żadnego rodzaju nieufność. Tutaj, przebywamy w sferze nieporozumień i wątpliwości, dlatego też chcemy wszystko analizować. Żyjemy w słabej oraz skażonej sferze, gdzie ludzie się nawzajem oszukują. Nie możemy polegać na innych, ponieważ mogą nas zwieść. Ale tam, gdzie nie jest znane oszukiwanie, układy są bardzo proste i  szczere.  Dlatego też nie jest podawane żadne uzasadnienie sugestii, które pochodzą z tej sfery. A zatem teraz powstaje pytanie, w jaki sposób osiągnąć ten rodzaj prawdziwej, kompletnej oraz nie oszukańczej wiedzy? W Bhagawadgicie (4.34) Kryszna mówi:

tad viddhi pranipatena
pariprasnena sevaya
upadeksyanti te jnanam
jnaninas tattva darsinah

„Aby zdobyć wiedzę nieśmiertelną musisz zbliżyć się do duszy samourzeczywistnionej, przyjąć ją na swego mistrza duchowego oraz otrzymać od niej inicjację. Zadawaj pokornie pytania oraz wykonuj dla niej służbę. Samourzeczywistnione dusze mogą wyjawić ci wiedzę, albowiem same ujrzały  prawdę.”

ssm-st-nm-swami wisznu

Wiedza najwyższa

Do obszaru wiedzy musimy zbliżyć się za pomocą podporządkowania, szczerego dociekania oraz postawy służenia. Do tej sfery musimy zbliżać się z mentalnością niewolnika. Wyższa wiedza nie będzie służyć osobie o niższej pozycji. Jeśli wogóle chcemy wiedzy doskonałej, będziemy musieli służyć Najwyższemu Panu. On nas użyje dla swego własnego celu; a nie tak, że to my będziemy Go używać dla swojego. W tym doczesnym świecie oczywiście możemy być podmiotami, ale do tego żeby być kierowanym przez tą najwyższą wiedzę z tamtej płaszczyzny, będziemy musieli stać się przedmiotami. Jeśli chcemy związać się z tą wyższą wiedzą, musimy zbliżyć się do niej z taką właśnie postawą.

Pranipata oznacza, że skończyłem z moim doświadczeniem tutaj; że nie mam żadnej atrakcji, czy dążenia do czegokolwiek w tym świecie. Następnie jest pariprasna, czyli szczere, uległe, pokorne pytanie z prawdziwą gorliwością, a nie w wyzywającym nastroju, albowiem w innym razie wiedza doskonała nie będzie miała ochoty zstąpić do nas. Kryszna jest już pełen sam w sobie, dlatego też do Jego królestwa możemy wejść jedynie po to, aby spełnić Jego cel. On nie może nam podlegać, jako że jesteśmy nieznacznymi osobami o ubogim doświadczeniu i skromnej koncepcji pełni. Nie możemy Nim kierować; możemy natomiast zbliżyć się do Niego, ale  jedynie wtedy, kiedy będziemy chcieli być kierowani przez Niego. A zatem, tam, gdzie ma być kultywowana prawdziwa wiedza należy stworzyć takie sprzyjające temu warunki. Taka wiedza jest wiedzą najwyższą i nie może służyć doczesnym ideom, światu śmierci, jest ona sac-cid-ananda. Sat oznacza  niepodważalną egzystencję, cit – świadomość, a ananda – piękno i przyjemność.

„Muszę spróbować uwolnić się od moich obecnych materialnych nieszczęść oraz znaleźć takie odpowiednie miejsce, w którym to mogę żyć szczęśliwie.” Doszedłszy do takiego wniosku, będziemy musieli poszukać osoby, która jest autentycznym wysłannikiem tego wyższego świata i poradzić się go odnośnie tego, w jaki sposób możemy uwolnić się od tego obecnego niepożądanego położenia. W Śrimad-Bhagawatam (11.3.21) jest powiedziane:

tasmad gurum prapadyeta
jijnasuh sreyah uttamam
sabde pare ca nisnatam
brahmany upasamasrayam

„Jaka jest koncepcja prawdziwego dobra i kogo uważa się za autentycznego wysłannika prawdy? Osoba, prawdziwie poszukująca prawdy musi zbliżyć się do  tego, kto posiada wiedzę pism świętych, zstępujących z wyższej sfery, oraz który ma teoretyczną jak i praktyczną wiedzę o wyższej prawdzie, albowiem jedynie taki kwalifikowany mistrz duchowy może wyjawić prawdziwą wiedzę szczeremu uczniowi.” W Mundaka Upanisad (1.2.12) jest również oznajmione:

tad-vijnanartham sa gurum evabhigacchet
samit panih srotriyam brahma nistham

„W celu poznania wiedzy transcendentalnej należy zbliżyć się do prawdziwego mistrza duchowego, pochodzącego z sukcesji uczniów, który jest mocno utwierdzony w Prawdzie Absolutnej.”

W wersecie tym słowo tata oznacza „po tym”. Kiedy ktoś skończył z wszelkiego rodzaju kalkulacjami, myśli: „Nie warto jest żyć tutaj, w tym świecie narodzin, śmierci, starości i chorób. Muszę znaleźć lepszy świat do życia, w którym mogę żyć jak człowiek kulturalny. Tutaj, w każdym momencie  śmierć pożera wszystko. Narodziny, śmierć, starość i choroby, wszystkie te problemy powstrzymują mnie tutaj przed wypełnieniem mych dążeń. Pragnę czegoś zupełnie innego.” Wówczas to, biorąc odpowiedzialność na swe barki i nie przysparzając jakichkolwiek zmartwień guru, oraz nie zważając na biedę, złą strawę i tak wiele innych niewygód zbliży się do guru. Jest to wolny układ.  I to nie dlatego żeby nie chciał dać czegokolwiek gurudewie, ale po to by zgromadzić wszystko to, co potrzebne jest mu do ofiary, edukacji i wówczas na własne ryzyko zbliżyć się do mistrza duchowego.

fragment „Poszukując Śri Kryszny”
Bhakti Rakszak Śridhar Maharadża

(wyświetleń: 77)