Z okazji rocznicy pojawienia się Śri Śrimada Bhaktisiddhanty Saraswatiego Goswamiego Maharadźy przypominamy wykład Jego Świątobliwość A.C. Bhaktiwedanta Swami Prabhupada, aćarja i założyciel Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny wygłoszony w 1936 roku z tej samej okazji.
WSTĘP
Jego Świątobliwość A.C. Bhaktiwedanta Swami Prabhupada, aćarja i założyciel Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny
W ciągu zaledwie dziesięciu lat Bhaktiwedanta Swami Prabhupada uczynił Świadomość Kryszny misją znaną na całym świecie. W zacytowanym poniżej fragmencie jednego z jego esejów, wypowiada się on bardzo krytycznie na temat doktrynerskiej koncepcji, że idea mistrza duchowego ogranicza się do jednej określonej osoby, postaci czy instytucji i ustanawia powszechną koncepcję guru.
sākṣād-dharitvena samasta-śāstrair
uktas tathā bhāvyata eva sadbhiḥ
kintu prabhor yaḥ priya eva tasya
vande guroḥ śrī-caraṇāravindam
Mistrz równy Bogu jest, jak mówią księgi.
A święci słowa ksiąg tych potwierdzają.
Bogu jest drogi i jak Bóg potężny.
Składam pokłony do stóp mistrza mego.
Panowie, w imieniu członków bombajskiej gałęzi Gaudiya Math pragnę powitać was wszystkich, ponieważ byliście uprzejmi dołączyć do nas dziś wieczór, wspólnie z nami złożyć wyrazy uznania u lotosowych stóp znanego na świecie nauczyciela, aćarjadewy, założyciela misji Gaudiya i obecnego aćarji Śri Śri Viśva Vaiṣṇava Rāja Sābha – czyli mojego wiecznego mistrza duchowego, Om Wisznupady Paramahamsy Pariwradźakaćarji Śri Śrimada Bhaktisiddhanty Saraswatiego Goswamiego Maharadźy.
Sześćdziesiąt dwa lata temu, w tym pomyślnym dniu, aćarjadewa zstąpił na świat za sprawą Thakury Bhaktiwinody w Śri Kszetrze, w Dźagannathadhamie w Puri.
Panowie, hołd jaki mamy złożyć dziś wieczór aćarjadewie nie jest sprawą sekty, albowiem kiedy mówi się o fundamentalnej zasadzie gurudewy czy aćarjadewy, ma ona zastosowanie powszechne. Nie ma tu kwestii czynienia rozróżnień między moim guru a twoim, czy kimkolwiek innym. Istnieje tylko jeden guru, który objawia się w nieskończonej liczbie postaci, by udzielać nauk tobie, mnie i wszystkim innym.
W Mundakopaniszadzie (1.2.12) jest napisane:
tad-vijñānārthaṁ sa gurum evābhigacchet
samit-pāṇiḥ śrotriyaṁ brahma-niṣţham
Aby poznać wiedzę transcendentną, należy udać się do mistrza duchowego będącego autoryzowanym przedstawicielem linii uczniów, który skupiony jest na Prawdzie Absolutnej.
Jak wskazują zacytowane niniejszym słowa, aby zdobyć wiedzę transcendentną, trzeba zwrócić się do guru. Dlatego, skoro Prawda Absolutna jest jedna – w której to kwestii, jak sądzę, nie ma tu różnić zdania – guru nie może być dwóch. Aćarjadewa, dla którego spotkaliśmy się dziś wieczór, by złożyć mu w pokorze swój hołd, nie jest guru sekciarskiej instytucji ani przedstawicielem jednej z wielu różniących się od siebie wykładni prawdy. Przeciwnie, jest on dźagadguru, czyli guru nas wszystkich: jedyną różnicą jest to, że niektórzy są mu posłuszni z całego serca, podczas gdy inni nie podporządkowują się mu bezpośrednio:
W Śrimad Bhagawatam (11.17.27) jest napisane:
ācāryaṁ māṁ vijānīyān nāvamanyeta karhicit
na martya-buddhyāsūyeta sarva-deva-mayo guruḥ
„Mistrz duchowy powinien być uważany za równego Mnie” – rzekł Błogosławiony Pan. „Nikt nie powinien być zazdrosny o mistrza duchowego, ani postrzegać go jako zwykłego człowieka, albowiem mistrz duchowy posiada w sobie moc wszystkich bogów”.
To znaczy, że aćarja utożsamiony został z samym Bogiem. Nie ma on nic wspólnego ze sprawami tego doczesnego świata. Pojawia się przed nami, by odsłonić światło Wed i obdarzyć nas błogosławieństwem pełnej wolności, do której dążyć winniśmy, stawiając każdy jeden krok na drodze swojego życia.
Transcendentna wiedza Wed została najpierw przekazana przez Pana bogu Brahmie. Brahma przekazał ją Naradzie, Narada Wjasadewie, a Wjasadewa Madhwie. Tak oto w linii uczniów wiedza ta przekazywana była przez jednego ucznia jego następcy, aż dotarła do Pana Gaurangi, Śri Kryszny Ćajtanji, który przedstawiał się jako uczeń i następca Śri Iśwary Puriego.
Obecny aćarjadewa jest dziesiątym z rzędu przedstawicielem Śri Rupy Goswamiego, bezpośredniego przedstawiciela Pana Ćajtanji nauczającego tej transcendentnej tradycji w jej pełnej postaci. Wiedza przekazywana nam przez gurudewę nie różni się od tej, którą objawia nam sam Bóg i aćarjowie z linii nauk wywodzącej się od Brahmy. Obchodzimy to pomyślne święto śri wjasapudźatithi, albowiem aćarja jest żywym przedstawicielem Wjasadewy – świętego kompilatora Wed, puran, Bhagawadgity, Mahabharaty i Śrimad Bhagawatam.
Nie jesteśmy w stanie dowiedzieć się niczego na temat duchowego obszaru za pomocą swojej ograniczonej, wypaczonej metody polegającej na obserwacji i przeprowadzaniu eksperymentów. Wszyscy jednak z ochotą wysłuchamy transcendentnego brzmienia przekazywanego nam z tamtego obszaru tutaj poprzez czyste medium, jakim są śri gurudewa czy Śri Wjasadewa. Dlatego, panowie, powinniśmy dziś oddać się naukom przedstawiciela Śri Wjasadewy, by wyzbyć się wszystkiego, co nas różni z powodu braku pokory. Podobnie zostało to ujęte w Bhagawadgicie (4.34):
tad viddhi praṇipātena
paripraśnena sevayā
upadekṣyanti te jñānaṁ
jñāninas tattva-darśinaḥ
Udaj się do mistrza duchowego, który posiada wiedzę. Bądź mu oddany i staraj się go zrozumieć, zadając pytania i wykonując jego polecenia. Taki mądry mistrz duchowy przekaże ci duchową wiedzę, gdyż poznał on już Duchową Prawdę.
Aby otrzymać wiedzę transcendentną musimy całkowicie podporządkować się prawdziwemu aćarji w nastroju gorliwej dociekliwości i chęci służenia. Służenie Absolutowi pod przewodnictwem aćarji jest jedynym środkiem poznania wiedzy transcendentnej. Dzisiejsze spotkanie mające na celu wykonanie skromnej służby i złożenie hołdu u stóp aćarjadewy sprawią, że będziemy pobłogosławieni zdolnością poznawania wiedzy duchowej łaskawie przekazywanej przez niego wszystkim bez wyjątku.
Panowie, choć dzięki jego łasce byliśmy w stanie zrozumieć nauki naszego aćarjadewy wciąż niedoskonale, musimy przyznać, że z całą pewnością zrozumieliśmy, iż duchowy przekaz pochodzący z jego świętych ust jest prawdziwym ukojeniem dla cierpiącej ludzkości. Wszyscy powinniśmy słuchać go uważnie. Jeśli będziemy słuchać transcendentnego przekazu bez niepotrzebnych uprzedzeń, mistrz duchowy z pewnością obdarzy nas łaską. Przekaz aćarji ma zaprowadzić nas z powrotem do naszego pierwotnego domu, z powrotem do Boga. Chciałbym dlatego jeszcze raz przypomnieć, że powinniśmy słuchać go cierpliwie, podążać za nim na miarę swej wiary i chylić się w pokłonach do jego lotosowych stóp za to, że uwolnił nas od naszej dotychczasowej niechęci służenia Absolutowi i wszystkim duszom.
Siedząc u stóp aćarjadewy, korzystając z jego transcendentnej wiedzy, postarajmy się zrozumieć, kim jesteśmy, czym jest świat, kim jest Bóg i jaki mamy z Nim związek. Przekaz Pana Ćajtanji to nauki dla żywych istot i nauki żywego świata. Pan Ćajtanja nie starał się naprawić tego martwego świata, który słusznie określany jest mianem Martjaloki, czyli „świata, w którym przeznaczeniem wszystkiego jest śmierć”. Pojawił się czterysta pięćdziesiąt lat temu, by powiedzieć coś na temat świata duchowego, gdzie wszystko jest wieczne i przeznaczone, by służyć Absolutowi. Niestety jednak ostatnimi czasy nauki Pana Ćajtanji przedstawiane są w sposób błędny przez nieodpowiednie osoby i najwyższa filozofia Pana prezentowana jest jako kult przedstawicieli najniższych kręgów społecznych. Pragnę dziś wieczór z radością obwieścić, że nasz aćarjadewa ocalił nas od tej straszliwej degradacji z właściwą mu łaskawością i dlatego z całą pokorą kłaniamy się do jego lotosowych stóp.
Jesteśmy wdzięczni, że uwolniliśmy się od tej strasznej choroby dzięki łasce Jego Świątobliwości. On jest tym, który otworzył nam oczy, naszym ojcem, naszym wiecznym nauczycielem i wiecznym przewodnikiem. Złóżmy zatem pokłony do jego lotosowych stóp w tym jakże pomyślnym dniu.
Panowie, choć w sferze transcendencji jesteśmy jak nieświadome dzieci, gurudewa i tak zdołał rozniecić w nas niewielki ogień, by rozproszyć nieogarniony mrok wiedzy empirycznej. Jesteśmy teraz tak bezpieczni, że żadne argumenty prezentowane przez szkoły filozofii empirycznej nawet w najmniejszym stopniu nie zdołają nas zwieść ze ścieżki wiernego oddania lotosowym stopom Jego Świątobliwości.
Panowie, gdyby nie przyszedł do nas, by wyzwolić nas z niewoli złudnej doczesności, niewątpliwie tkwilibyśmy przez wiele żyć i wieków bezradni w mroku tego więzienia. Gdyby nie przyszedł do nas, nie bylibyśmy w stanie zrozumieć wiecznej prawdy duchowych nauk Pana Ćajtanji.
Osobiście nie żywię nadziei na żadną bezpośrednią służbę przez najbliższe steki tysięcy żyć, ale jestem przekonany, że pewnego dnia zostanę wyzwolony z bagna ułudy, w którym jestem obecnie głęboko pogrążony. Dlatego z całą swoją gorliwością pragnę modlić się do lotosowych stóp swojego mistrza duchowego, by pozwolił mi cierpieć mocno – na co zasłużyłem sobie za grzechy z przeszłości – lecz bym jednocześnie zachował siłę refleksji: że oto jestem tylko skromnym sługą Wszechmogącego Najwyższego Boga – sługą, który poznał prawdę dzięki niezawodnej łasce swojego mistrza duchowego. Pragnę zatem skłonić się do jego lotosowych stóp z całą pokorą, jaką jestem obecnie zdolny okazać.
Abhay Charan Das
Do członków Śri Gaudiya Math
Bombaj
Ta przemowa została po raz pierwszy opublikowana w „The Harmonist” w 1936, w dniu przyjścia na świat Jego Świątobliwości Om Wisznupady Śrili Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury.
Tekst pochodzi z przygotowywanej książki B.R.Sridhary Maharadźa „Śri Guru i jego łaska” w tłumaczeniu Iwony Szuwalskiej
(wyświetleń: 790)
