7. Niedoskonałość na Wajkuncie to koncepcja majawada

7. Niedoskonałość na Wajkuncie to koncepcja majawada

Wyraźnie powiedziane jest, że świat duchowy jest objawieniem wewnętrznej mocy przyjemności Pana swarupaśakti, Jego najpotężniejszej energii.

Podczas gdy energia materialna znajduje się pod wpływem mocy zewnętrznej maji, świat duchowy kontrolowany jest przez moc wewnętrzną Radharani. (EKC, Rozdz. 5).

A mieszkańcy tego świata znajdują się pod stałą opieką mocy wewnętrznej: antatanga-śakti-vilāsānugṛhita (BhagS 78).

Bhagawadgita 9.13 mówi też jasno: daivīṁ prakṛtim āśritāḥ, że wielkie dusze znajdują się pod opieką duchowej mocy Pana. Śri Dźiwa wskazuje w Bhagawatasandarbhie 75-78, że towarzysze Pana są usytuowani w Jego własnej swarupie. Wszyscy oni są z natury siuddhasattwą: tripādvibhūter lokāstu asankhyah parikīrttitah śuddha-sattva-māyā sarve brahmānanda-sukhahvayah. Dlatego kiedy głosi się koncepcję, że wieczni towarzysze Pana upadają, sugeruje się zarazem, że sam Pan również może upaść. Śrila Prabhupada twierdzi:

„To najbardziej absurdalna teoria, twierdzić, że Najwyższy Pan znajduje się pod panowaniem swojej energii materialnej” (Bhag 3.7.9, objaśnienie).

To koncepcja impersonalistów, którzy myślą, że cząstka swarupaśakti, najpotężniejszej energii Pana, może być okryta mają. Śrila Sanatana Goswami twierdzi w Bryhadbhagawatamrycie 2.4.183: saktyā sampāditam yat tu sthirām satyām ca dṛsyate („Wszelkie przejawy wewnętrznej mocy Pana są stabilne i prawdziwe”). Kiedy ktoś osiągnie już bhakti, staje się ona częścią najgłębszej natury wielbicieli i nie może być zniszczona ani w żaden sposób ograniczona.

Jeśli nitjaparszada miałaby upaść do świata materialnego, duchowe ciało wiecznie wyzwolonego wielbiciela będące śuddhasattwą, które zbudowane jest z czystej duchowej energii, musiałoby zmienić się i zostać przykryte materią w postaci nowych ciał astralnego i fizycznego. To również jest filozofią majawada. Potwierdza to następujący cytat:

Kiedy ktoś uda się na transcendentną planetę, musi zmienić zarówno ciało astralne jak i fizyczne, albowiem do nieba duchowego dostać się można tylko w całkowicie duchowej postaci (Cc, Adilila 5.22, objaśnienie).

Dźiwa Goswami w wersetach 117-152 Krysznasandarbhy wyjaśnia wieczną naturę towarzyszy Pana. Tu chwały wewnętrznej energii Pana oraz jej niezawodna natura zostały objawione w szczegółach. W świetle tych jednoznacznych wypowiedzi Dźiwy Goswamiego oczywiste jest, że nawet sugestia, iż majaśakti mogłaby mieć jakikolwiek wpływ na mieszkańca Wajkunthy znaczy tyle, co uważać wewnętrzną moc za niedoskonałą. To filozofia majawada głosi, że maja okryć może Brahmana. W rzeczy samej jest to wręcz gorsze niż majawada, ponieważ sugeruje, że nie tylko Brahman, ale i Parambrahman może być okryty mają. Śri Dźiwa pisze dalej:

„Potomkowie dynastii Jadawów i mieszkańców Wradźy są Jego wiecznymi towarzyszami” (KS, werset 153).

Śri Dźiwa w swoim komentarzu do wersetu 3.7.37 Śrimad Bhagawatam  pisze: „Sam ten werset świadczy o wieczności towarzyszy Pana”.

Wiśwanatha Czakrawarti Thakura:

Ten werset wyjaśnia, że towarzysze Pana, oddanie dla Pana oraz planeta Pana są wieczne (Komentarz do Bhag 3.7.37).

Awidja, która jest anadi, została umieszczona z tyłu Pana i ma naturę ignorancji. Okrywa wiedzę dźiw, które są usytuowane z tyłu Pana i nie są wielbicielami. Ich brak oddania jest anadi. Brakuje realnego powodu, dla którego przykryta została ich wiedza (Bhag. 3.7.10 komentarz).

Śrimad Bhagawatam (2.5.13) podaje, że maja nigdy nie pojawia się przed Panem, dlatego oczywiste jest, że ci, którzy są usytuowani z przodu Pana, czyści wielbiciele, nigdy nie ulegają wpływowi maji.

Śrila Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura:

W ćitdźagat wśród wolnych dusz w ogóle nie istnieje ignorancja, natomiast w świecie maji, wywołane przez maję wrażenia upadłych, zniewolonych dusz, są zawsze przesłonięte przeplatającymi się materiałami (ŚCT, Part II, Chapter One, s. 390-391).

Śrila A. C. Bhaktiwedanta Swami Prabhupada:

Brahmasamhita opisuje tę najwyższą krainę jako anandaćinmajarasę, miejsce, gdzie wszystko jest pełne duchowego szczęścia (…), nic nie jest tam materialne (…), świat jest tam zbudowany wyłącznie z duchowej energii (Bg 8.22, objaśnienie).

Czyż mielibyśmy sugerować, że wewnętrzna moc Pana jest zawodna i niedoskonała? Wiele cytatów wskazuje, iż wewnętrzna moc Pana jest niepokonana. To, że niższa energia Pana (majaśakti) może przezwyciężyć Jego wyższą energię (swarupaśakti) nie zostało potwierdzone nigdzie ani w śastrach ani przez żadnego z aćarjów. Ale nawet jeśli zlekceważyłoby się słowa Śrimad Bhagawatam 2.9.10, że maja nie ma wstępu do świata duchowego, to teoria, że wszystkie dźiwy pojawiły się w świecie materialnym z powodu upadku ze świata duchowego, trzeba byłoby uznać, że wieczni towarzysze Kryszny musieliby znaleźć się pod wpływem maji, żeby ulec złudzeniu. Albowiem „żywa istota nie jest w stanie zapomnieć swojej prawdziwej tożsamości dopóty, dopóki nie zostanie przykryta mocą awidji” (Bhag 3.7.5, objaśnienie).

Zwolennicy filozofii Śankaraćarji twierdzą, że wszystkie światy są mają i dlatego są złudne. Z tego powodu, pozwalając, by niedoskonałość znalazła się wśród cech świata duchowego, dajemy impersonalistom możliwość, by stwierdzili, że przyznajemy, iż świat duchowy jest niedoskonały; iż jest taki sam jak świat materialny, całkowicie złudny. Niewątpliwie należałoby uznać za niedoskonałość świata duchowego fakt, że ktoś znajdujący się pod osobistą opieką duchowej wewnętrznej mocy Pana, zaangażowany w radosną transcendentną służbę w miłości do Pana, mógłby upaść.

koniec części siódmej

część pierwsza
część druga
część trzecia
część czwarta
część piąta
część szósta

tłumaczenie: J

źródło: gosai.com

(wyświetleń: 620)