9. Zapomnienie Kryszny

9. Zapomnienie Kryszny

Najczęściej cytowanym wersetem jako argument za upadkiem jest werset 11.2.37 Śrimad Bhagawatam:

„Kiedy żywa istota odwraca się od Najwyższego Pana, zapomina tym samym swój naturalny status sługi Pana. Ten złudny, przerażający stan jest wynikiem działania energii iluzorycznej zwanej mają”.

Jednak żaden z aćarjów nie objaśnia tego wersetu jako potwierdzenia upadku z Wajkunthy. Werset ten oznacza tak naprawdę, iż odwrócenie się od Pana jest wynikiem działania maji, która na Wajkuncie jest nieobecna (zob. Bhag. 2.9.10). Zwolennicy „teorii upadku” przedstawiają stwierdzenia takie jak „zapomnienie Kryszny” jako równoznaczne z tym, iż byliśmy z Kryszną w świecie duchowym i zapomnieliśmy o Nim. Śrila Prabhupada sprostował jednak to błędne zrozumienie w Liście do Dźagadisi Maharadźy z 1970 r.:

Jeśli zaś chodzi o Twoje drugie pytanie: Czy uwarunkowane dusze kiedykolwiek widziały Krysznę? Czy były z Kryszną zanim zostały uwarunkowane z powodu pragnienia, by panować nad światem materialnym? Tak, uwarunkowane dusze są cząstkami Pana i dlatego były z Nim zanim popadły w ten stan. Tak jak dziecko miało kontakt z ojcem, ponieważ wprowadził on swoje nasienie do łona matki, podobnie każda dusza widziała Krysznę czyli Najwyższego Ojca. Ale w czasie, kiedy dusze uwarunkowane  spoczywają w stanie zwanym „suszupti”, będącym czymś dokładnie takim jak głęboki sen bez śnienia, czyli stan śpiączki, dlatego po przebudzeniu w świecie materialnym nie pamiętają swojego kontaktu z Kryszną i angażują się w materialne sprawy.

Zrozumienie, które Śrila Prabhupada jasno przedstawia w podanym powyżej cytacie, znacznie różni się od interpretacji niektórych osób, mówiących, że wszyscy mieliśmy pierwotnie  kontakt z Panem i uczestniczyliśmy w Jego lili w świecie duchowym. W komentarzu do tego słynnego wersetu Śrimad Bhagawatam w Ćajtanjićaritamrycie (Cc, Madhjalila 20.117). Śrila Prabhupada wyjaśnia, że „zapomnienie Kryszny” oznacza, że „żywa istota zapomniała swoją prawdziwą tożsamość wiecznego sługi Kryszny”, a Śrila Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura w wiwryti (komentarzu) do Śrimad Bhagawatam (2.9.35) twierdzi, że zapomnienie to jest tymczasowe – dźiwa znajduje się w stanie zapomnienia (vyatireka buddhite kṛṣṇa-vismaraṇa ghāte). A to dlatego, że dźiwę niezaangażowaną w służbę Panu uważają się za pogrążoną w stanie zapomnienia.

koniec części dziewiątej

część pierwsza
część druga
część trzecia
część czwarta
część piąta
część szósta
część siódma
część ósma

tłumaczenie: J

źródło: gosai.com

(wyświetleń: 533)